سیاست خارجی ترکیه در قبال بیداری اسلامی در جهان عرب(مطالعه موردی مصر، تونس و لیبی)

با توجه به تغییر نگاه سیاست گزاران ترکیه وروی کار آمدن اسلام گرایان ، ترکیه توجه خاصی به منطقه خاورمیانه وشمال آفریقا داشته است.با شروع تحولات جهان عرب در پایان سال 2010 و سال 2011 در کشورهای عرب، که ازتونس شروع شد و به مصر، لیبی، بحرین و سایر کشورهای عربی سرایت کرد، در ادامه روند سیاست خارجی ترکیه در منطقه، این کشور نقش فعالی را ایفا کرد. توجه همزمان به افکار عمومی جهانی، منافع ملی و ملاحظات دیگر باعث شد ترکیه جهت گیری خاصی در این تحولات داشته باشد. در این نوشته بر اساس نظریه سازه انگاری به بررسی سیاست خارجی ترکیه پرداخته شده است. سوالی که در این نوشته به آن پرداخته شده است این است که تحول در نگرش سیاست گذاران ترکیه چه تأثیری بر رفتار ترکیه در قبال بیداری اسلامی داشته است؟ فرضیه تحقیق:شکل گیری نگاه نوین سیاست گذاران ترکیه متعاقب به قدرت رسیدن حزب عدالت و توسعه ، موجب سیاست خارجی فعال ترکیه در کشورهای شمال آفریقا و جهان عرب شده است. بر این اساس با توجه به قدرت رسیدن اسلام گرایان و تأکید این حزب و سیاست گزاران بر عواملی چون هویت و قدرت نرم و حل مشکلات با کشورهای منطقه و حضوری فعال تر در خاورمیانه و جهان عرب، ترکیه از جریان بیداری اسلامی در این منطقه به عنوان فرصتی استفاده کرد که بر اساس آن بتواند به اهداف خود برسد. با توجه به یافته هایی که از طریق مقالات و سایت های مرتبط و کتابهای مربوطه به دست رسید، به این نتیجه رسیدیم که ترکیه به دنبال این بوده است که به الگوی هویت منطقه ای تبدیل شود و در رقابت هویتی با ایران قرار گیرد، تبدیل به پل و واسطی میان خاورمیانه اسلامی با اتحادیه اروپا و آمریکا شود و مدل اسلام ترکیه ای را در منطقه گسترش دهد و همچنین به دنبال این است که اهداف آمریکا را در منطقه دنبال کند.